Andrzej Trochanowski

Jeden z najwybitniejszych polskich trenerów kolarskich. Urodził się w 1932 roku w Warszawie. Karierę zawodniczą rozpoczynał w KS Jelonki. Później przez OWKS Lublin trafił do CWKS (Legii) stając się na kilka lat jednym z filarów sekcji kolarskiej warszawskiego klubu.

Dwukrotny indywidualny mistrz Polski w wyścigu ze startu wspólnego (1956, 1957), dwukrotny mistrz Polski w drużynie, przełajowy mistrz Polski (1958). Zwycięzca kolarskiego maratonu Warszawa – Poznań (307 km). Podczas zawodniczej kariery odniósł dziesiątki
zwycięstw na szosie oraz w wyścigach przełajowych.

Trochanowski związał się z Legią na całe zawodowe życie. Od 1964 roku, po zakończeniu bogatego w zwycięstwa okresu startów, był w klubie trenerem, stając się ojcem sukcesów kolarzy z Łazienkowskiej. Jego specjalnością było niewątpliwie przygotowanie kolarzy do  drużynowej jazdy na czas, rozgrywanej wówczas na dystansie 100 kilometrów. Prowadzone przez niego zespoły zdominowały na wiele lat krajową rywalizację, a metody szkoleniowe Trochanowskiego i opracowany przez niego w Legii cykl przygotowań stały się swego rodzajem kanonem kolarskiej myśli szkoleniowej.

„Drużyna, to podstawa kolarskiego abecadła” – zwykł mawiać o wyścigu na 100 km. Był trenerem w Legii, a także dowodził kadrą narodową, którą prowadził podczas najważniejszych imprez – mistrzostw świata i Wyścigów Pokoju.

W latach 60. i 70. pod jego pieczą trenowali prawie wszyscy najlepsi zawodnicy polscy. Przychodzili do Legii nieopierzeni i pod solidną ręką pana Andrzeja wyrastali na tytanów szos. Wspomnijmy tylko nazwiska tych najlepszych: Stanisław Szozda, Janusz Kowalski, Czesław Lang, Zbigniew Szczepkowski, Lechosław Michalak, Marek Leśniewski, Zbigniew Ludwiniak, Sławomir Krawczyk., Zbigniew Spruch. W 1979 roku na Balu Mistrzów Sportu „Trochan” wyróżniony został tytułem „Trenera roku”.

Do końca życia, walcząc z nieuleczalną chorobą, jeździł na wyścigi kolarskie. Zmarł w 1988 roku.

W 2018 roku po raz 30-ty odbędzie się mem. Andrzeja – 1 maja w Baboszewie.